Wisselen we vanwege Oekraïne van wereldreservemunt? Dat weten we pas over tien tot twintig jaar

De positie van de dollar is al vaker aan bod gekomen op dit blog. Vaak naar aanleiding van de schrijfsels van Ray Dalio. Nu het conflict in de Oekraïne op monetair vlak het één en ander in beweging heeft gezet, wordt er steeds meer getwijfeld (zelfs door ex-Fed Zoltan Pozsar!) of de dollar haar status als wereldreservemunt kan behouden. 

Wat houdt deze status nu in en hoe kwam deze tot stand? In het geval van de dollar is dat 1944: Bretton Woods. Toen werd door 44 landen een nieuw monetair systeem uit de grond gestampt. Waar voor de oorlog veel munten een gouddekking hadden, werd dat nu in wezen afgeschaft. Voorstaan zou er een vaste wisselkoers zijn vis-à-vis de dollar en alleen de dollar kon worden ingewisseld voor (een vaste hoeveelheid) goud. Praktisch kwam het erop neer dat de wereldhandel vooral in dollars werd afgerekend. Wil een land importeren en exporteren, dan kan het in wezen niet om de dollar heen (het kan, maar erg onhandig en limiterend). De financieringsstromen die hiermee samenhangen zijn dan ook in dollars.

Het land dat de wereldreservemunt uitgeeft, heeft dus een enorm voordeel: het kan zowat ongestraft geld printen om de import te betalen. Gezien iedereen dollars nodig heeft om transacties uit te voeren, zal bij een groeiende wereldhandel er dus meer vraag zijn naar dollars, waardoor het printen van dollars niet echt bestraft wordt. Bij andere munten, vooral die niet internationaal geaccepteerd worden, leidt printen tot geldontwaarding door inflatie en zal de wisselkoers vis-à-vis andere munten verzwakken (ceteris paribus), en een vicieuze cirkel veroorzaken. Niet voor de dollar dus (althans, niet in dezelfde mate).